วันจันทร์ที่ 15 กันยายน พ.ศ. 2568

มิตรภาพ​ เรื่องราว​ ยังคงจะอยู่ตลอดไป

บันทึก​ พักระหว่างทาง​ 160968

 -: มิตรภาพ​ เรื่องราว​ ยังคงจะอยู่ตลอดไป :-

ต้องยอมรับว่าช่วงนี้​ มีชาวมาเลเซีย​
เดินทางเข้ามาท่องเที่ยวในประเทศไทย​ กันเยอะมาก​

โดยเฉพาะในสามจังหวัดภาคใต้​ และสงขลา​ 
ถือว่าเป็นสิ่งที่ดี​​ เป็นการกระตุ้นเศรษฐกิจให้คนในพื้นที่ได้ในอีกทางหนึ่ง​

เชื่อว่าในพื้นที่ต้องมีอะไรที่ดีอย่างแน่นอน​ 
ถึงได้มีนักท่องเที่ยวมาเลเซียทะลักเข้ามาเที่ยวกันเยอะขนาดนี้​ 

และในโอกาสเช่นนี้​ ผมได้มีโอกาสต้องรับเพื่อนจากมาเลเซียมาเป็นระยะๆ​  

และเมื่อวันที่​ 14-16​ Sep 2025​ ที่ผ่านมา​ ได้ต้อนรับเพื่อนจากประเทศมาเลเซีย​
มาเยือนปัตตานี​ bro.​ Jaa Suzali Othman และครอบครัว​ 
ซึ่งรู้จักกันมานาน​กว่า 15​ ​ปี​ มาแล้ว​
ตั้งแต่ลูกๆยัง​เล็กๆ​ จนถึงปัจจุบันนี้โตเป็นหนุ่มกันหมดแล้ว​ 😃

ได้ถามไถ่ถึงปัตตานี​ในมุมมองของพวกเขา​ 
ทำให้ได้รู้ว่าปัตตานีมีเสน่ห์หลายเรื่อง​ 
เช่น​ เรื่องประวัติศาสตร์​ เรื่องอาหาร​ 
และวัฒนธรรม​ รวมทั้งความเป็นอยู่ของหนุ่มสาวมุสลิมปัตตานีที่น่าชื่นชมอีกด้วย

ฉะนั้น​ ความดีหลายอย่างจากมุมมองของคนภายนอก​ ทำให้เรารับรู้ว่า​อย่างไร​ และจงภูมิใจ​ 
จงรักษาภาพลักษณ์​ ดีๆ​ อย่างนี้ให้ตลอดไปนะครับ..
เพื่อนจะได้มาเยือน​ และช่วยเศรษฐกิจของเรา
ได้ไปอีกนานๆ

ออ มีอีกเรื่องหนึ่งที่อยากจะฝากถึงน้องๆ หรือพี่ๆ ชาวไทย เมื่อโอกาสได้เจอชาวมาเลเซีย
พยามเข้าไปพูดคุยกับเขานะครับ ถ้าใครได้ภาษามลายู สามารถพูดมลายูได้เลย
ไม่ต้องเกรงกลัว บางทีเขาอยากจะคุยกับเรา จะถามเรื่องราว จะขอความช่วยเหลือ
ข้อมูลเส้นทาง ร้านอาหารที่ต้องการ เราสามารถชี้นำพวกเขาได้นะครับ

และอีกอย่างที่สำคัญ เรื่องภาษา เชื่อว่าชาวมาเลเซีย ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการ
โรงเรียนเขาเน้นใช้ภาษาอังกฤษเป็นส่วนใหญ่ และเราเองหากต้องการฝึกใช้ภาษาอังกฤษ
สามารถพูดคุยกันได้เลยครับ อย่างน้อยๆ เป็นการฝึกฝนการใช้ภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวันได้
ขอฝากแค่นี้ก่อนนะครับ 

Thank you








วันจันทร์ที่ 20 พฤษภาคม พ.ศ. 2567

สมุดบันทึก "พักระหว่างทาง" 200567

สมุด📒📚บันทึกพักระหว่างทาง 200567
ใจแรกก่อนจะออกไปขายวันนี้
ใจนี้แอบหวั่นไหวอยู่...💚
รู้จากพื้นที่ใกล้เคียงว่าฝนกำลังเท 
แต่ยังอดใจไม่ได้
ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงเราก็จำเป็นต้องเทร้านเช่นกัน
อีกใจหนึ่งคิดลองจะเสี่ยงดู
ไปก่อนค่อยว่ากัน..ให้รู้
อีกอย่าง...อย่างน้อยเราก็มีออนนิ่งข้างรถอยู่
วันนี้ลองเปิดกางดู
บอกกับลูกค้าคนหนึ่งว่า...
ไม่ว่าวันนี้จะเกิดอะไรขึ้น
ฝนจะเทลงมาหรือไม่
เราต้องยอมรับได้เสมอ
อัลลอฮให้รีสกีแก่เราขนาดไหน 
ขอน้อมรับไว้เท่านั้น
ขอให้เราตั้งใจและพยายามทำให้ที่สุด
เท่าที่เราจะทำได้
อัลฮัมดุลิลลาฮ...วันนี้อัลลอฮยังมอบริสกีอยู่👍❤️
อินชาอัลลอฮ...พรุ่งนี้ร้านเปิดอีกเวลาเดิมครับ 
#พักระหว่างทาง

วันอังคารที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2567

ร้าน "พักระหว่างทาง" ณ เขื่อนรูสะมิแล ปัตตานี

เกือบจะครบ 1 เดือนแล้วกับร้านพักระหว่างทาง ถือว่ามีผลตอบรับได้ดีมากๆ ครับ

คาเฟ่ริมทาง ชื่อว่า "พักระหว่างทาง" รอให้ทุกคนแวะพักกัน ที่ตั้ง ณ ริมเขื่อนรูสะมิแลปัตตานี

หากใครๆ ผ่านทางแถวนี้ แวะพักทักทายกันได้นะครับ มีเมนูน้ำชา กาแฟ โกโก้ น้ำโซดาชื่นใจ และอาหารทานเล่นก็มีครับ








วันพฤหัสบดีที่ 19 มกราคม พ.ศ. 2566

พักที่บาตัน ดินแดนมหัศจรรย์ จ.ยะลา

ลองถามตัวเองดู ว่าชีวิตต้องการอะไรบ้าง
ได้คำตอบ ออกไปทำตามที่ชีวิตต้องการ
ไม่ต้องรอให้พร้อม เพราะคำว่าพร้อมไม่รู้จะมีเมื่อไหร่
บางทีรอตลอดชีวิต ก็ไม่ได้ทำ


วันพฤหัสบดีที่ 5 มกราคม พ.ศ. 2566

สิ่งธรรมดาๆ ข้างทาง "ทุ่งหญ้าอ่าวปูน ปัตตานี"

เชื่อว่า เวลาทุกคนขับขี่รถ คงต้องมองข้างทางบ้างล่ะ และบางทีสิ่งธรรมดาๆ ข้างทางทำให้หัวใจเราเบิกบานได้นะ คิดเหมือนกันป่ะ :) #พักระหว่างทาง #อ่าวปูน #ตะโละกาโปร์ #ปัตตานี #ปัตตานีดีจัง

วันจันทร์ที่ 22 สิงหาคม พ.ศ. 2565

life balance

ทีนี่...กาบัง 

เก็บวิดฺิโอสั้น ให้เพื่อนและให้ตัวเองดู เมื่อเวลาผ่านไป
เชื่อว่า...การเก็บบางช่วงของชีวิต ด้วยรูปภาพและวิดิโอ

ย้ำเตือนความทรงจำได้เป็นอย่างดี

พิกัดการถ่ายทำ : D-Rimklong Camp อ.กาบัง จ.ยะลา
https://goo.gl/maps/Qh6hvV3SZpFRqq7V9

คลิป.....Life Balance



วันศุกร์ที่ 19 สิงหาคม พ.ศ. 2565

เรื่องของลูก = เรื่องของเรา

ผมมีลูกสองคน คนโตตอนนี้อายุ 18 ปี คนเล็กอายุ 6 ปี เพื่อนหลายคนที่เจอกันส่วนใหญ่ไม่รู้ว่าผมมีลูกคนโตอีกหนึ่งคน เพราะเห็นแต่คนเล็กที่ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด คาแร็คเตอร์ลูกทั้งสองต่างกันบ้าง อาจเพราะเกิดต่างยุคสมัยไปนิด คงไม่ต้องถามเรื่องความรักต่อลูก ทุกคนที่เป็นพ่อเป็นแม่คงรู้ดีถึงอารมณ์นี้

ถามว่า..ทำไมลูกสองคน แต่อายุจึงห่างกันถึง 12 ปี เราไม่ได้คุมกำเนิด บางสิ่งบางอย่างจะอธิบายไม่ได้เหมือนกัน คนที่อยากได้ ไม่ได้สักที คนที่ไม่อยากได้ แต่มาต้นปีท้ายปีก็ถมไป

ลูกคนโตเป็นลูกสาว กำลังเรียนชั้นปีที่ 1 ระดับปริญญาตรี สถาบันพระบรมราชชนก วทก. จังหวัดนนทบุรี เราไม่เคยห่างกันไกลถึงขนาดนี้มาก่อน แต่ด้วยเทคโนโลยีปัจจุบันเราได้พูดคุยกันตลอดเกือบทุกวัน การเรียนก็หนักบ้างเบาบ้างตามรายวิชา เป็นช่วงเวลาปรับตัว ก่อนหน้าที่เรียนมัธยมก็ไม่เป็นกังวลอะไรมากมาย แต่ระดับมหาลัยแล้วเป็นการเรียนที่เฉพาะเจาะจงตามสายงานซึ่งต้องศึกษาพัฒนากันต่อไป พ่อเชื่อว่าลูกทำได้ สู้ๆนะลูกรัก

เชื่อว่ากำลังใจเป็นแรกผลักดังทุกสิ่งให้ง่ายดาย ความตั้งใจและตั้งเจตนาเป็นสิ่งที่สำคัญ มุ่งสู่เป้าหมายที่ตั้งไว้และทุกอย่างที่ต้องการจะสำเร็จได้แน่นอน จำไว้นะลูก

ส่วนลูกคนเล็ก เรียนอยู่ชั้น ป.1 โรงเรียนอนุบาลปัตตานี คนนี้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา นิสัยก็เช่นเด็กทั่วๆไป แต่มีความสามารถพิเศษคือ พูดภาษาอังกฤษได้ สามารถติดตามเพจลูกชายได้ที่ ChakirSoGood  ทุกคนมักถามว่าไปเรียนมาจากไหนมาถึงได้พูดภาษาอังกฤษได้ ผมเข้าใจว่าการที่เด็กคนหนึ่งจะมีทักษะอะไรบางอย่าง ขึ้นอยู่กับว่าการได้รับตามธรรมชาติการเรียนรู้ เช่นทักษะทางด้านภาษาก็เช่นเดียวกัน ฟัง พูด อ่าน เขียน เป็นทักษะการศึกษาตามลำดับ อยากให้เป็นภาษาอะไรให้ฟังภาษานั้นให้บ่อยๆ แล้วขั้นต่อไปเขาจะพูดภาษาที่ฟังได้อย่างสบายๆ อย่าเพิ่งให้เขาเขียนหรืออ่านก่อน เพราะถึงแม้ว่าฝึกให้เขาเขียนจนเป็นหรืออ่านได้ แต่ผลสุดท้ายแล้วเขาจะพูดไม่ได้ หรือไม่กล้าพูด ลองนึกถึงเราตอนเป็นผู้ใหญ่แล้ว บางคนอ่านได้ เขียนพอเป็น แต่พอเจอฝรั่งทักมา พูดไม่ออกซะงั้น อิอิ

แอบมาให้กำลังใจลูกตรงนี้ ขอเก็บความรู้สึกดีดีเล่าเรื่องระหว่างทาง เผื่อว่าสักวันหนึ่งเมื่อลูกเติบใหญ่เรียนจบ มีงานทำทีดี ถึงจุดนั้น ย้อนมองอดีตที่เคยเกิดขึ้น จากวันนั้นถึงวันนี้มีอะไรที่เปลี่ยนแปลงบ้างลูกจะรู้ดี บางอย่างอาจจะบรรยายได้เป็นบทความผ่านตัวหนังสือได้ แต่บางทีทุกสิ่งจะอธิบายเป็นบทความแบบนี้ไม่ได้เลย


เมื่อลูกยังเล็กอยู่ พ่อได้หอมกอดทุกคืน ก่อนนอนเสมอ คนโตกับคนเล็กไม่ต่างกันเลย แถมต้องเกาหลังให้ด้วยไม่งั้นนอนไม่หลับ นอนบนอก หัวซกบนไหล่ ทั้งคืน มีบางครั้งพ่อตื่นขึ้นมาปวดแขนชาสองสามวัน เป็นเรื่องปกติธรรมดา ลองย้อนมองเมื่อเรายังเด็กเรามีก็พ่อแม่ช่วยผลักดันดูแล ซึ่งตอนนั้นท่านจะอธิบายความรู้สึกผ่านการเล่าเรื่องด้วยบทความแบบนี้ได้คงน้อยนัก แต่เชื่อเหลือเกินว่าความรู้สึกนั้นเขาได้แสดงต่อลูก อย่างที่เราได้รู้สึก ณ ตอนนี้อย่างแน่นอน

ความรัก ความเหนื่อย ความรู้สึกดีต่อลูก เมื่อเรามีลูกเราจึงได้รู้ถึงความรู้สึกนี้ การเลี้ยงลูกเป็นการส่งต่อมรดกกรรมอย่างแท้จริง ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว เป็นสัจธรรม ยิ่งเราทำดีกับพ่อแม่แล้ว ผลการกระทำของเราเชื่อว่าลูกของเราต้องทำดีกับเราเช่นเดียวกัน บางคนอาจมีปัญหาทางครอบครัว ครอบครัวแตกแยกลูกก็แตกแยกด้วยเช่นกัน เมื่อนั้นแหล่ะมรดกกรรมจะตกถึงลูกหรือหวนกลับมาหาตัวเองเมื่อยามแก่ชรา

เพราะฉะนั้น "เรื่องของลูก คือ เรื่องของเรา" เท่ากันไม่เปลี่ยนไปกันไปเลย
ขอให้ทุกคนทำบทบาทหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด ณ ตอนนี้ และอนาคตจะดีหรือแย่ เชื่อว่าผลจากการกระทำแล้วทั้งสิ้น

บทความจากลูกคนหนึ่งปัจจุบันเป็นพ่อ #พักระหว่างทาง


********************************************************************

มิตรภาพ​ เรื่องราว​ ยังคงจะอยู่ตลอดไป

บันทึก​ พักระหว่างทาง​ 160968   -: มิตรภาพ​ เรื่องราว​ ยังคงจะอยู่ต ลอดไป :- ต้องยอมรับว่าช่วงนี้​ มีชาวมาเลเซีย​ เดินทางเข้ามาท่องเที่ยวในป...