ไดอารี่หน้า 43 [นายอบอุ่น]

ขณะที่ฉันนั่งทานอาหารอยู่ที่ร้านเเห่งหนึ่ง...
กับอารมณ์เบื่อกับงานประจำที่ทำอยู่นั้น
ฉันกลับเห็นรอยยิ้มของชายคนหนึ่งเเต่งชุดเก่าๆดูโทรมๆที่เดินเข้ามาหาฉัน
เพื่อขอเก็บขวดน้ำที่ฉันดื่มหมดเเล้วเอาไปขาย พร้อมคำกล่าวขอบคุณ
ฉันจึงนึกอยู่ในใจ หากมองดูเเล้ว ถ้านั้นคืองานประจำของเขาที่ต้องเลี้ยงปากท้อง
เขาจะมานั่งเบื่อเเบบฉันมั่ย อะไรที่ทำให้เขายิ้มได้เเม้ไม่มีหน้าที่การงานมั่นคง
ไม่ได้อยู่ในออฟฟิศติดเเอร์ หรือมีรถของตัวเองไว้ขับ
บางทีชีวิตเราอาจจะไม่เป็นดั่งหวังเสมอไป
เเต่ก็ใช่ว่าเราจะมองความผิดหวังนั้นเป็นตัวบั่นทอนกำลังใจเรา
ตรงกันข้ามหลายคนเขาเรียนรู้จะอยู่ให้มีความสุขได้เเม้จะไม่มีอะไรมากมายก็ตาม
เเละเรียนรู้ที่จะอยู่เเละใช้ชีวิตด้วยความหวังที่ดีได้
หวังว่าชีวิตในเเต่ละวันจะทำประโยชน์อะไรเเก่เพื่อมนุษย์บ้าง
เป้าหมายปลายทางของชีวิตคืออะไร อ่านบทความนี้ไม่ได้หวังคำตอบจากใคร
เเต่ขอให้ตอบในใจเเล้วกันว่า ทุกวันนี้ เราใช้ชีวิตที่ได้มานี้ได้ดีมากมายน้อยเพียงใด
เราทำหน้าที่ของเราได้ดีเเค่ไหน อย่าลืม เราเกิดมาเพื่ออะไร เป้าหมายที่เเท้จริงคืออะไร
เเล้วเราจะทำให้ชีวิตนี้มีความสุขได้เช่นไร

ไดอารี่หน้า 43
นายอบอุ่น... 23/5/57